بررسی رابطه بین سبک های رهبری اخلاقی مدیران با عدالت سازمانی از دیدگاه کارکنان دانشگاه شیراز

هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین سبک های رهبری اخلاقی مدیران با عدالت سازمانی از دیدگاه کارکنان دانشگاه شیراز می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارمندان مدیریت دانشگاه شیراز و دانشکده های وابسته (1044نفر) می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی بر اساس جنسیت تعداد 280 نفر کارمند انتخاب شدند. برای سنجش سبک های رهبری اخلاقی مدیران از مقیاس محقق ساخته رهبری اخلاقی که مبتنی بر مدل رهبری اخلاقی جانسون (2005) و شامل 52 گویه می باشد و برای سنجش عدالت سازمانی از مقیاس عدالت سازمانی مورمان و نیهوف (1993) استفاده شده است. پس از محاسبه روایی و پایایی، پرسشنامه ها بین افراد نمونه توزیع گردید و داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر، تی تست تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزارهای spss17وlisrel 8.54 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد که: 1- بالاترین میانگین سبک رهبری اخلاقی مدیران دانشگاه متعلق به سبک رهبری الهام بخشی است. 2- میانگین ابعاد عدالت سازمانی (رویه ای، تعاملی و توزیعی) از سطح کفایت مطلوب به طور معناداری پایین تر هستند. 3- از دیدگاه کارمندان مرد دانشگاه شیراز، سبک متقاعد سازی و از دیدگاه کارمندان زن، سبک تسهیل گری قویترین پیش بینی کننده مثبت و معنادار عدالت سازمانی می باشد. 4- از دیدگاه کارمندان جدیدالاستخدام، سبک متقاعد سازی و از دیدگاه کارمندان با سابقه ، سبک الهام بخشی و تسهیل گری قوی ترین پیش بینی کننده مثبت و معنادار عدالت سازمانی می باشد. 5- از دیدگاه کارمندان با تحصیلات بالا، سبک الهام بخشی و تسهیل گری قوی ترین پیش بینی کننده مثبت و معنادار عدالت سازمانی می باشد و از دیدگاه کارمندان با تحصیلات پایین، سبک متقاعدسازی قوی ترین پیش بینی کننده مثبت و معنادار عدالت سازمانی می باشد. 6- از دیدگاه کارمندان رسمی و پیمانی، سبک تسهیل گر و الهام بخش و از دیدگاه کارمندان قراردادی، سبک متقاعد سازی قوی ترین پیش بینی کننده مثبت و معنادار عدالت سازمانی می باشد. کلمات کلیدی: رهبری اخلاقی، عدالت سازمانی، مدیران، کارمندان دانشگاه شیراز